Stroje Ludowe
Stroje osadników chłopskich z pierwszej polskiej fali osadniczej w Brennej nie są nam obecnie znane. Znane są dopiero stroje wywodzące się z drugiego – wołoskiego nurtu osadniczego. Wołosi wnieśli bowiem do społeczności breńskiej strój góralski, zwany „wałaskim”, który został przyjęty przez rolniczą ludność zamieszkującą ówczesną Brennę i był następnie powszechnie przez całą tę społeczność przez długi czas noszony. Strój ten zanikł przypuszczalnie w ostatnich dziesiątkach XIX wieku lub na początku wieku XX.
W tradycyjnym stroju górali z Brennej wyróżnia się strój letni, zimowy i świąteczny. W stroju kobiecym występowały następujące jego elementy:
ciasnocha – koszula z cienkiego płótna lnianego, uszyta z dwóch części, tj. stanika – stoniczka oraz ze spodka, luźniejszej części przyszytej do stoniczka,
kabotek - rodzaj bluzki uszytej z białego cienkiego farbowanego płótna
zapaska tylnia - fortuch: w kolorze ciemnogranatowym, mocno marszczona w pasie lub drobno plisowana,
modrzyniec, fortuszek - zapaska przednia : jest to fartuszek, zwany modrzyńcem , uszyty z płótna farbowanego na modry kolor i ręcznie zdobionego w motyw roślinny,
szatka – przykrycie głowy, chustka ta tworzyła komplet z fartuszkiem i była wiązana pod brodą,
czepiec - naczółek przykrywany chustką, noszony przez mężatki,
kiyrpce – obuwie uszyte ze skóry świńskiej
Elementy te stanowiły w zasadzie część stroju letniego. W okresie zimowym lub w chłodniejsze dni w kobiecym stroju występują jeszcze : kożuch, hacka, łoktuszka, ciepłą jakla oraz kopytka i nogawiczki. Chociaż łoktuszki i lżejsze jakle były noszone także w lecie.
koszula - uszyta z białego płótna lnianego, obszerna i długa, bez kołnierza, z przodu rozcięta, związana pod szyją tasiemką,
wałaszczoki – spodnie uszyte z białego sukna, obcisłe, latem spodnie płócienne z białej lnianej tkaniny, szerokie, zwane gaciami
bruclik (westa) - kamizelka koloru czarnego lub brunatnego,
gunia – wierzchnie okrycie zarzucane na ramiona, koloru ciemnobrunatnego,
nodstawki – sznury z wełny owczej lub koziej, służyły do obowiązywania dolnej części nogi.
kopyta – rodzaj skarpet uszytych z materiału sukiennego, koloru białego owijane przez nodstawki,
strzechocz – czarny półkolisty kapelusz góralski z szerokim rondem,
baranica – zimowa czapka z futra baraniego
Po zarzuceniu tego stroju mężczyźni przyjęli ubiory fabryczne, głównie robocze drelichy, które okazały się tańsze, a także praktyczniejsze w różnego rodzaju pracach, szczególnie najemnych – od stroju wałaskiego, który był szczególnie przydatny przy pastersko – sałaszniczym trybie życia, który prowadzili już tylko nieliczni mieszkańcy wsi.
Co się tyczy stroju kobiecego, to należy zaznaczyć , że pod koniec XIX wieku przyjął się również w Brennej kobiecy strój cieszyński, to jest strój mieszczek cieszyńskich, noszony wyłącznie jako strój paradny.
